“จะลากันซักนิดก็ไม่มี” มาย่ากำลังจะขึ้นรถ มีขวดน้ำเปล่ามายื่นให้ตรงหน้า มาย่าหันไปมอง เห็นธรรม์เป็นคนส่งขวดน้ำมาให้ “พี่ไปนะ พรุ่งนี้เจอกัน” “เดี๋ยวค่ะ พี่ธรรม์ น้ำ...ไม่เย็น…” มาย่าเก้อเขินไม่รู้จะพูดอะไร “เหนื่อย ๆ ไม่ควรดื่มน้ำเย็น พี่เดินหาซื้อทั้งห้างเลยนะ กว่าจะได้น้ำไม่เย็นขวดนี้น่ะ” “ขับรถดี ๆ นะคะพี่ธรรม์” ธรรม์เดินออกไปลิ่ว ๆ ไม่ได้หันมามอง แต่ยิ้มกับตัวเอง ส่วนมาย่ากอดขวดน้ำไว้ ยิ้มอย่างมีความสุข ลุงเจ้าของมอเตอร์ไซค์เห็นสภาพมอเตอร์ ไซค์ตัวเองที่ชนมนจูงกลับมาคืนให้ก็ได้แต่มองตาปริบ ๆ ชนมนเดินเข้าไปขอเงินถนอมสองพันบาทจะเอามาให้ลุงเป็นค่าเช่าและค่าซ่อมมอเตอร์ไซค์ ถนอมโวยลั่นคิดว่าถูกลุงเจ้าของมอเตอร์ไซค์ขูดรีด แต่พอเดินออกมาเห็นสภาพมอเตอร์ไซค์แล้ว ถนอมก็รีบควักเงินห้าพันบาทให้ลุงเจ้าของมอเตอร์ ไซค์ไปทันที ถนอมเห็นใจสงสารชนมนที่ไปผจญเวรผจญกรรมกับอิทธิฤทธิ์มา “คุณอิทนะ คุณอิท ร้ายกาจขึ้นทุกวัน แต่เวลาดี ๆ คุณอิทก็ดีแสนดีนะคะ วันนี้คงยังไม่ทันตั้งตัวน่ะ ป้าว่า หนูชนกลับไปก่อน แล้วพรุ่งนี้มาใหม่ดีมั้ยคะ” “หนูจะรอคุณอิทค่ะ หนูรับปากกับท่านผู้การแล้ว” “ไม่ต้องรอหรอกค่ะ เดี๋ยวคุณท่านกลับมา ป้าจะเรียนให้ท่านทราบเองว่า หนูได้พยายามถึงที่สุดแล้ว” “หนูยังพยายามได้อีกค่ะ หนูขอรอคุณอิทนะคะ” “ไม่รู้ว่า คุณอิทจะกลับกี่ทุ่มกี่ยามนะคะ” “ดึกแค่ไหน หนูก็จะรอค่ะ” “อย่าเลยค่ะ กลับบ้านพักผ่อนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” “ไม่เป็นไรค่ะ หนูอึด” “แต่คุณอิทคงไม่มีกะใจเรียนแล้วน่ะสิคะ” “แต่หนูจะสอนค่ะ ยังไงวันนี้หนูก็ต้องจับคุณอิทของป้าเรียนให้ได้ค่ะ ไม่งั้นเสียชื่อติวเตอร์ชนหมด” อิทธิฤทธิ์กลับมาถึงบ้านในตอนดึก เห็นชนมนนั่งรออยู่ในห้องรับแขกก็ตกใจมาก ชนมนพยายามจะบังคับให้อิทธิฤทธิ์เรียน อิทธิฤทธิ์แกล้งพูดยั่วเพื่อให้ชนมนโกรธจะได้ไปให้พ้นหน้า “นี่พ่อชั้นจ่ายไปเท่าไหร่ แล้วเธอต้องทำอะไรบ้าง พ่อต้องจ่ายหนักแน่ ๆ งั้นเธอติวอย่างเดียวก็ไม่คุ้มซิ” ชนมนขยับถอยอย่างระวังตัว อิทธิฤทธิ์หัวเราะเยาะ “อย่างเธอน่ะ ให้ฟรีก็ไม่เอาหรอก ถ้าอยากได้เงินพิเศษก็ไปบริการพ่อชั้นโน่น” ชนมนทนไม่ไหว กระโดดตัวลอย เหวี่ยงขาเตะหน้าอิทธิฤทธิ์ อิทธิฤทธิ์กระเด็นกลางอากาศไปสลบแน่นิ่งที่พื้นทันที เช้าวันใหม่ อิทธิพลพยายามบังคับให้อิทธิฤทธิ์เรียนกับชนมน อิทธิฤทธิ์ต่อรองบอกจะยอมลงเรียนซัมเมอร์ แต่จะไม่ยอมเรียนติวกับชนมนเด็ดขาด ชนมนเสียใจที่เก็บอารมณ์ไม่อยู่ กระโดดเตะอิทธิฤทธิ์จนจะทำให้เงินก้อนใหญ่หลุดลอย “ท่านคะ หนูขอโทษนะคะ หนู..หนูไม่น่า..ไม่น่าทำร้ายคุณอิทเลย” “หนูทำถูกแล้วล่ะ อย่างนายอิทใช้ไม้อ่อนไม่ได้หรอก แต่ใช้ไม้แข็งก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเท่าไหร่ อย่างที่เห็นเมื่อวาน..ใช่มั้ยล่ะ” “นั่นน่ะซิคะ ถ้าท่านคิดจะหาติวเตอร์คนใหม่ หนูก็เข้าใจนะคะ ส่วนเงินค่าติวเมื่อวาน หนูจะคืนให้นะคะ เพราะหนูยังไม่ได้ติวอะไรเท่าไหร่” ชนมนควักกระเป๋าตังค์ออกจากถุงผ้าอย่างเสียดายเงินสุดชีวิต “เก็บไว้เถอะ คิดซะว่าเป็นค่าเสียเวลา” ชนมนห่อเจิ๊มิ่ยวเมื่อรู้ว่าต้องออกจากงานจริง ๆ “งั้นหนูลาล่ะค่ะ” “ลาไปไหน ชั้นยังไม่ได้ให้หนูออก หนูจะต้องเป็นติวเตอร์ของนายอิทต่อไป หนูจะทำยังไงก็ได้ ทำให้นายอิทยอมเรียนกับหนู แล้วก็สอบผ่านให้ได้ ไม่ว่าหนูจะเลือกใช้วิธีไหน ชั้นอนุญาต แล้วถ้ามีค่าใช้จ่ายอะไร มาเบิกกับป้าหนอมได้ งบไม่อั้น” ชนมนตาโตหูผึ่ง “งบไม่อั้น งั้นหนูไปตามคุณอิทก่อนนะคะ แล้วนี่หนูควรไปตามที่ไหนก่อนดีคะ นอกจากนายเจ๋งแล้ว คุณอิทมีเพื่อนที่ไหนอีก” “คุณมาย่าค่ะ! คุณอิทต้องไปหาคุณมาย่าแน่ ๆ ป้าเป็นแฟนคลับคุณมาย่าค่ะ เดี๋ยวป้าเช็กให้ได้ว่า ตอนนี้คุณมาย่าอยู่ที่ไหน” “งั้นหนูไปก่อนนะคะ ป้ารู้ว่ามาย่าอยู่ไหน โทรฯเข้ามือถือหนูเลยนะคะ” ชนมนกระวีกระวาดออกไปด้วยแรงของเงินค่าจ้าง ถนอมรีบกดมือถือดูเฟซบุ๊กหน้าแฟนเพจของมาย่า อิทธิพลครุ่นคิดเรื่องอิทธิฤทธิ์ “นายอิทมันไม่มีเพื่อนคนอื่นบ้างหรือไง นอกจากหนูมาย่าน่ะ” “คุณอิทยอมคบใครที่ไหนกับเค้าล่ะคะ ตั้งแต่คุณผู้หญิงไปจากบ้านนี้ก็เก็บตัวไม่ยอมพูดกับใครเป็นเดือน ๆ นี่ถ้าคุณท่านใจเย็นซักนิด ไม่ส่งคุณอิทเข้าโรงเรียนประจำ…” “ชั้นทำอะไรก็ผิดไปหมดซินะ” “คุณท่านไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกค่ะ ถ้าในตอนนั้นคุณท่านจะช่วยปลอบคุณอิท พูดให้เธอเข้าใจ ไม่ใช่เอาแต่เข้มงวด สั่งอะไรแล้วไม่เป็นตามสั่ง ก็ส่งคุณอิทเข้าโรงเรียนประจำดัดนิสัย” “พ่อชั้นก็สอนชั้นมาอย่างนี้ ชั้นได้ดีมาถึงวันนี้เพราะชั้นเชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อ ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร” “ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วค่ะ เด็กสมัยนี้เค้าต้องการความรักความเข้าใจ การใช้อำนาจเข้มงวดกับลูก มีแต่ทำให้ลูกเห็นพ่อแม่เป็นศัตรูมีปัญหาอะไร ลูกถึงได้วิ่งไปหาเพื่อนไงคะ คุณท่านไม่รู้สึกหรือไงว่า นับวันคุณอิทก็ยิ่งห่างไกลไปจากคุณท่านทุกที ๆ” อิทธิพลเถียงไม่ได้ ถนอมพูดถูกทุกอย่างจริง ๆ ชนมนเจอลุงขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างคนเดิม จะขอยืมมอเตอร์ไซค์ขี่ไปตามหาอิทธิฤทธิ์อีก ลุงเข็ดขยาด ทำท่าจะปฏิเสธ ชนมนบอกจะจ่ายให้ไม่อั้น พร้อมกับพุ่งเข้ามาแย่งมอเตอร์ไซค์ไป ลุงได้แต่มองตามรถคู่ชีพอย่างอาลัยอาวรณ์ วันนี้มาย่ามีคิวเรียนยิงปืนกับธรรม์แต่เช้า อิทธิฤทธิ์ไปหามาย่าที่สนามยิงปืน เห็นธรรม์ใกล้ชิดกับมาย่าก็ไม่พอใจมาก เมนี่แปลกใจที่เห็นธรรม์รู้จักกับอิทธิฤทธิ์ มาย่าบอกเมนี่ว่าอิทธิฤทธิ์เป็นน้องของธรรม์ อิทธิฤทธิ์รีบปฏิเสธทันควัน อิทธิฤทธิ์ชวนมาย่าไปเชียร์แข่งรถ เมนี่กลัวเสียภาพลักษณ์รีบออกโรงขวางไม่ให้มาย่าไป อิทธิฤทธิ์งอแงบอกว่าถ้ามาย่าไม่ไป ก็จะคอยตามติดมาย่าไปตลอดวัน มาย่าคิดหาทางแก้ ด้วยการท้าอิทธิฤทธิ์ยิงปืนแข่งกับธรรม์ เพราะคิดว่าอิทธิฤทธิ์ไม่มีทางชนะธรรม์ได้แน่ ธรรม์เห็นอิทธิฤทธิ์มุ่งมั่นอยากเอาชนะมาก เลยตัดสินใจจะแกล้งแพ้ มาย่าเห็นตอนธรรม์กดปลายปืนลงก็ไม่พอใจมาก พอดีอาเจ๊กโทรศัพท์มาตามให้มาย่าเข้าไปคุยเรื่องเซ็นสัญญา มาย่าดีใจที่งานเข้าจะได้ไม่ต้องไปกับอิทธิฤทธิ์ “ขอโทษด้วยนะ อิท งานเข้าแล้วล่ะ แล้วค่อยนัดใหม่วันหลังนะ” “ไม่มีวันหลัง เธอต้องไปกับชั้นวันนี้! เธอสัญญาแล้วนะ” “แต่งานของชั้นสำคัญกว่า ไอ้เรื่องแข่งรถของเธอน่ะไร้สาระ ก็แค่เกมของพวกเด็กบ้าพลังไม่มีอะไรทำ เอาเวลาไปทำเรื่องที่มีประโยชน์ ไม่ดีกว่าเหรอ” เมนี่รีบพามาย่าออกไปทันที อิทธิฤทธิ์อารมณ์เสีย ยิ่งเห็นชนมนตามมาถึงสนามยิงปืนก็ยิ่งอารมณ์เสียหนักขึ้น “สบายใจรึยัง ถ้ายัง ยิงต่อก็ได้นะ สบาย ใจเมื่อไหร่ ค่อยกลับไปเรียน รอได้” “เธออยากให้ชั้นกลับไปเรียนมากใช่มั้ย เอางี้ ยิงชนะชั้นให้ได้สิ” อิทธิฤทธิ์ยิ้มคิดว่าชนมนยิงปืนไม่เป็น ชนมนหยิบปืนขึ้นมาดูพิจารณาเหมือนเพิ่งจับครั้งแรกแล้วในพริบตา ชนมนบรรจุกระสุนอย่างคล่องแคล่ว ใส่ที่ปิดหู ยืนพร้อมเตรียมยิงทุกเมื่อ อิทธิฤทธิ์หน้าเหวอไปแป๊บ แล้วรีบเก๊ก ขยับมายืนเทียบข้างเตรียมยิงเหมือนกัน ชนมนยิงรัวไป 10 นัดซ้อน ไม่พลาดเป้าแม้แต่นัดเดียว ผู้คนที่ซ้อมยิงปืนปรบมือกันเกรียวมองชนมนอย่างทึ่ง ๆ ชนมนหันไปกะจะเยาะอิทธิฤทธิ์ แต่เขาหายแวบไปแล้วอย่างไร้ร่องรอย ชนมนรีบถอดแว่น ที่ปิดหูแล้ววิ่งตามออกไป การแข่งรถระหว่างตี๋เล็กกับอิทธิฤทธิ์เป็นไปอย่างดุเดือด ตี๋เล็กขี้โกง ซิ่งรถออกไปก่อน อิทธิฤทธิ์ซิ่งตามไปทัน และทำท่าว่าจะแซงเข้าเส้นชัยไปก่อน ตี๋เล็กไม่ยอมแพ้ ซิ่งรถออกจากลู่แข่ง ตัดลัดสนามหญ้าออกไปหยุดที่ทางออกนอกสนามแล้วบีบแตร กวักมือเรียกอิทธิฤทธิ์อย่างท้าทาย อิทธิฤทธิ์กำลังถึงเส้นชัยอยู่แล้ว ทนท้าทายไม่ได้ซิ่งรถตามไป ผลสุดท้ายทั้งคู่ถูกตำรวจจับไปโรงพัก โทษฐานทำผิดกฎจราจร ขับรถเร็วกว่าอัตราที่กฎหมายกำหนด ขับรถโดยประมาท ขับรถโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของคนอื่น และแข่งรถบนทางรถวิ่ง นอกจากจะถูกปรับแล้ว ต้องเรียกผู้ปกครองมาเซ็นรับรู้ด้วย อาป๊าของตี๋เล็กโมโหมาก จะฝากให้ตำรวจขังตี๋เล็กวันสองวันเพื่อเป็นการดัดนิสัย แต่อาม้าไม่ยอม สั่งให้อาป๊าจ่ายค่าปรับแล้วรีบพาตี๋เล็กกลับไปทันที อิทธิฤทธิ์ไม่อยากให้พ่อรู้ว่าถูกจับ พยายามคิดหาทางออก ทันใดนั้นเอง ชนมนก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า “นายอิทธิฤทธิ์ ชั้นมารับนาย นายคงไม่อยากให้ท่านผู้การรู้เรื่องนี้ นายก็เลยไม่ยอมโทรฯ บอกท่าน” “อย่ายุ่ง ไม่ได้ขอให้ช่วย จะไปไหนก็ไป เบื่อ รำคาญ” ชนมนโกรธสุด ๆ พรั่งพรูออกมาเหมือนท่อประปาแตก “ชั้นอุตส่าห์ขับรถตามหาตั้งนาน กว่าจะรู้ว่านายอยู่โรงพักไหน ชั้นพูดขอร้องตำรวจเป็นชั่วโมง ๆ ขอเป็นผู้ปกครองนาย ขอเสียค่าปรับ รับนายกลับบ้าน ทั้ง ๆ ที่ชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับนาย! ..ชั้นมันโง่จริง ๆ ไม่น่ามาเสียเวลากับเด็กเหลือขออย่างนายเลย” ตอนที่ 4 ชนมนอารมณ์เสียสุด ๆ เดินออกมาประกาศเสียงดังจนทุกคนในโรงพักได้ยิน
ขอขอบคุณแหล่งที่มา :
คุณไม่สามารถมองเห็น links ได้ กรุณา.สมัครสมาชิก หรือ เข้าสู่ระบบรักสุดฤทธิ์ วันที่ 26 พฤศจิกายน 2556
